Marian en Theo zuchten diep. Met tranen in hun ogen vertellen ze mij te willen scheiden. Omdat het niet anders kan.
Ik vraag wat verbaasd naar de achtergronden. Het lijkt erop alsof ze nog zielsveel van elkaar houden en dan toch willen scheiden?
Het volgende uur komt het verhaal er in horten en stoten uit. Marian is eerder getrouwd geweest en heeft drie kinderen. Meiden, waarvan de twee oudsten inmiddels aardig aan het puberen zijn. En dat wringt. Ze nemen niets meer van Theo aan, hij is immers hun vader niet. De sfeer in huis is om te snijden. Zo kan het niet langer.
Marian staat ertussen in en voelt zich machteloos. Ze is erg verdrietig.
Ook Theo huilt. Hij heeft Marian lief, maar die kinderen . . . Ze doen maar net waar ze zin in hebben. Komen thuis uit school, gooien de tassen op de grond, keiharde muziek. Hij wordt er knettergek van. Nu wil hij rust.
Ik voel met ze mee en vraag voorzichtig of het een idee is om samen aan de slag te gaan met een stiefplan. Maar voor hun is het te laat. Ze zijn moegestreden.
Als ze de deur uit zijn, denk ik er nog even over na. Dit is niet de eerste keer dat ik een scheiding begeleid van een nieuw samengesteld gezin. Ik weet dat dit veel verdriet oplevert. Voor de nieuwe geliefden, maar ook voor de kinderen die een tweede scheiding voor hun kiezen krijgen.
Mogelijk dat dit voorkomen had kunnen worden door samen een stiefplan op te stellen. Met behulp van zo’n plan zet je je nieuwe gezin in de steigers. Nagedacht wordt over een aantal praktische zaken, zoals hoe krijgt ieder kind een eigen plekje en de financiën. Maar bijvoorbeeld ook over wat ieders stijl van opvoeden is en wie welke rol krijgt. Allemaal belangrijke afspraken waarmee je een goed fundament legt onder je nieuwe gezin.