Praten met je kind over je Ex, doe jij dat?
Bij scheiding is dit altijd een moeilijk onderwerp; Wat zeg je wel en wat zeg je niet?
Kinderen geven vaak aan dat als zij iets negatiefs over een van hun ouders horen, het voelt alsof er ook een deel van het kind zelf word afgewezen.
Er zijn ouders die zich zo verliezen in hun eigen woede of teleurstelling over het mislukte huwelijk, dat zij geen rekening meer houden met de gevoelens van hun kinderen.
Ze uiten hun kritiek op hun ex bijvoorbeeld in het bijzijn van hun kinderen en vergeten daarbij dat het voor kinderen belangrijk is een positief beeld van beide ouders te houden.
Vaak proberen deze ouders hun gedrag te rechtvaardigen door zich te verstoppen achter opmerkingen als; “ze moet maar eens weten hoe haar vader eigenlijk is”, of “ik vertel toch alleen de waarheid over haar moeder?!”
Zelfs ouders met goede bedoelingen zijn vaak onzeker over wanneer ze kritiek mogen leveren en wanneer ze hun mond moeten houden.
Het is vaak erg moeilijk om niet vanuit je eigen gekleurde emoties tegen je kind te praten.
Iedereen maakt hier in wel eens een foutje, als het af en toe gebeurt; daar zijn de meeste kinderen wel opgewassen.
Herhaalde fouten kunnen echter wel heel schadelijk zijn.
Maar wat als je je kind wilt beschermen tegen onredelijk of onprettig gedrag van je ex?
Iedere ouder vertoont wel eens gedrag dat vreemd, onredelijk of niet prettig is. Voor kinderen kan dit erg verwarrend zijn. Kinderen begrijpen vaak niet wat de achtergrond is van dit gedrag. Ze kennen de tekortkomingen van hun ouders niet of kunnen gedrag niet relativeren (“Ze doet zo omdat ze zich erg gekwetst voelt”).
Wat doe je nou als ouder als je de verwarring van het kind ziet over het gedrag van je ex? Je kan ervoor kiezen je mond te houden, omdat je je hebt voorgenomen niet negatief over de andere ouder te praten. Hoewel dit op zich een nobel streven is, laat je je kind het dan eigenlijk maar zelf uitzoeken…. Een dilemma…, hoe ga je daar nou mee om?
Het kan soms gepast zijn om de tekortkomingen van je ex te erkennen en je kinderen te helpen om het gedrag te begrijpen of in het juiste perspectief te plaatsen. Hiervoor moet je de situatie eerst zorgvuldig inschatten, als je dit niet doet kan je veel schade aanrichten in de relatie tussen je ex en je kinderen.
De Nederlands vereniging van Familiemediators heeft een hulpmiddel ontwikkeld om je te helpen in te schatten of je kritiek je kinderen helpt of juist beschadigt. Je kan het gebruiken om te weten te komen waarom en wanneer je je mond moet houden en wat je kunt zeggen dat wel gepast is. Door jezelf de volgende vragen te stellen wordt je je er beter van bewust van de gevolgen van je woorden tegen je kinderen.
Vijf vragen voor je gaat praten met je kind;
1. Wat is de werkelijke reden dat ik deze informatie aan mijn kinderen geef?
2. Zijn mijn kinderen de dupe van het gedrag waarop ik kritiek ga leveren?
Of worden ze de dupe omdat ze niet over de informatie beschikken die ik op het punt sta te geven?
3. Wat schieten de kinderen ermee op wanneer ze weten wat ik hen wil gaan vertellen?
4. Wegen de mogelijke voordelen van deze onthullingen aan de kinderen op tegen de mogelijke risico’s?
5. Als ik nog steeds gelukkig getrouwd zou zijn met mijn ex en ik zou de relatie van onze kinderen met hem of haar willen beschermen,
hoe zou ik dan met deze situatie omgaan?
Toelichting op de vijf vragen:
1. Wat is de werkelijke reden dat ik deze informatie aan mijn kinderen geef?
Misschien zijn er wel meerdere redenen. Maar als er ook maar één niet in het belang is van je kind, denk er dan nog eens over na of je kind er baat bij heeft om dit te weten. En als je ervoor kiest om het wel te zeggen, zorg dan dat het niet is om wraak te nemen of iets dergelijks.
2. Zijn mijn kinderen de dupe van het gedrag waarop ik kritiek ga leveren?
Of worden ze de dupe omdat ze niet over de informatie beschikken die ik op het punt sta te geven?
Als je kind niet geraakt wordt door het gedrag waar jij je (misschien wel terecht) aan stoort, dan is er geen reden hier iets over te zeggen tegen het kind. Een voorbeeld; Je ex gaat veel uit met verschillende dames, maar doet dit in de tijd dat de kinderen niet bij hem zijn. Zij merken dit dus niet. Je kan hier zelf van alles van vinden, maar voor je kinderen is weinig reden om dit feit te weten.
3. Wat schieten de kinderen ermee op wanneer ze weten wat ik hen wil gaan vertellen?
Hebben de kinderen er voor zichzelf wat aan om deze informatie te krijgen? Is het bijvoorbeeld voor je kind van belang dat jij vindt dat je ex zijn of haar financiële verplichtingen niet nakomt?
4. Wegen de mogelijke voordelen van deze onthullingen aan de kinderen op tegen de mogelijke risico’s?
Een eerlijk gesprek over de tekortkomingen van de andere ouder zou je kind kunnen helpen de andere ouder beter te begrijpen, of meer realistische verwachtingen te hebben. Maar vraag je wel af of je kind er ook emotioneel aan toe is om het ideale plaatje van de andere ouder te laten verstoren. Als je na zorgvuldig afwegen besluit het toch te vertellen, doe het dan op zo dat het zo min mogelijk schade oplevert. De volgende vraag helpt hierbij.
5. Als ik nog steeds gelukkig getrouwd zou zijn met mijn ex en ik zou de relatie van onze kinderen met hem of haar willen beschermen, hoe zou ik dan met deze situatie omgaan?
Deze vraag maakt je bewuster, zodat de woorden die je uitspreekt en de toon waarop, niet zo snel door emoties worden beïnvloed. De vraag daagt je uit om na te denken over een constructieve benadering. Als je, als je nog gelukkig getrouwd was, de informatie niet zou geven, waarom nu dan wel? Zou je, als je, als je nog gelukkig getrouwd zou zijn, een manier kunnen vinden om de dingen zo te zeggen dat de relatie tussen de andere ouder en de kinderen zo min mogelijk schade oploopt? Een manier die het respect en de waardering van je kind voor de andere ouder niet ondermijnt? Dan zou je je nu, in deze situatie, ook zo tactvol kunnen uiten.
De vragen zijn best moeilijk te beantwoorden en stellen hoge eisen aan jezelf. Toch is het de moeite waard om je deze manier van nadenken voor je je uit, je eigen te maken. Je kinderen zullen je er dankbaar voor zijn!
En tot slot, als je na het nadenken over de vragen er niet uit komt? Houd dan de volgende regel aan; “Bij twijfel; houd je mond”